Beyan ettiğim şeyler, fikirlerim, şakalarım git gide basitleşiyor. galiba farklı olma isteğim gitti. Hayatımın ilk 20 yılımda ego duvarımın arkasına sakladığım insecuritylerimi bu şekilde duvarın üstündeki dikenli tellerden atlatıyordum. İnsanlara açıldığım büyük fikirleri, kalıştığım; boyumdan 1 metre 20 santim büyük işleri bu şekilde ifade etmek en az çarpım tablosu kadar kolay bi şeydi. 9lu sayıları çarpmayı tam bilmiyorum ama yine de 9dan küçük sayılarda ustasıyım bu işin. Ama şimdilerde ne derin olmak ne neşeli olmak ne de bunları kendime özgün bir dille ifade etmek gereksinimi duyuyorum. Zaman geçtikçe kaybolan şeyler insecuritylerim değil de beni özel kıldığına inandığım garipliklerim oldu. Eskiden çığlıklar atarak kahkaha atarken çingenelerin kapitalizmi içselleştiremedikleri için bu durumda olduğunu, dönüşümün boktan bir kitap olduğunu 3 saat boyunca konuşurdum bir ağustos böceğiydim şimdiyse sazım kırılmış ...